by

Gezellige kevertjes


In de rubriek OerendSmart, gepubliceerd in Contact/Achterhoeks Nieuws, schreef ik vorige week over het Achterhoeks mestkevertje (dat officieel niet zo heet, maar het lijkt me een geschikte naam). Ik plaatste er een foto bij van een Sallandkever, die heb ik dit jaar langs de IJssel gezien, het Achterhoeks kevertje vóór de door Contact/Achterhoeks Nieuws gestelde deadline nog niet. Net toen de nieuwe Contact in de bus was gevallen, ontdekte ik zo’n kevertje dat korte tijd vertoefde op de achtermuur van het Zutphense huis. Verrassende timing, maar niettemin: te laat. Hierbij alsnog het fotootje.

Het had ergens iets komisch. Protesterende boeren die met hun tractoren de toegangswegen tot natuurgebied ’t Wooldse Veen bij Winterswijk afsloten. Voor grote overlast zorgde het niet. De bewoners en bezoekers konden er gewoon in en uit. Een stel gaaien allicht (volop aanwezig deze herfst), een gemengd groepje mezen, een late vlinder. 
De Achterhoek was ook in het nieuws omdat onder meer in Vorden, Aalten en Ruurlo in groten getale kevertjes opdoken. Natuurkenner Benno te Linde liet via Twitter weten dat het een soort minimestkever betrof, Latijnse naam Aphodius contaminatus.  Diverse media meldden dat de regio werd ‘geteisterd’ door de kevertjes. Omdat ze volkomen ongevaarlijk zijn en ook geen schade aanrichten, kwam die constatering nogal overdreven over. Een ex-collega van het dagblad grapte, ook via Twitter, dat er sprake was van een invasie van ‘terrorkevers’. 
Medewerkers van kranten, tv en internetsites buitelen al gauw als kevertjes over elkaar heen om superlatieven te vinden met als doel de aandacht van lezers en kijkers te trekken. Zo wordt de Aziatische hoornaar doorgaans als ‘horrorwesp’ afgeschilderd. Als er een keer echt iets ergs gebeurt, schieten woorden te kort.
Mijn voorkeur gaat er dan toch naar uit om het beestje gewoon bij de naam te noemen. Aphodius contaminatus dus, maar dat ligt niet zo lekker in de mond als bijvoorbeeld ‘voorjaarsmestkever’, een andere, grotere soort uit de mestkeverbranche. Die heeft wel al een officiële Nederlandse naam toebedeeld gekregen.
Ook elders in Gelderland en Overijssel stak het ‘nieuwe’ mestkevertje de kop op, maar voor zover ik kon nagaan nergens zo massaal als hier. Er lopen en vliegen in de streek ten noorden van de Achterhoek al – officieel zo genoemde – Sallandkevers rond (die ik overigens ook bij ons heb waargenomen, zie foto). Dat bracht me op het idee om ‘Achterhoeks mestkevertje’ als naam voor te stellen. Past wel bij zo’n gezellig torretje.
Het Achterhoeks mestkevertje legt eitjes in de mest van paarden en schapen. Het is onduidelijk waarom ze met zo velen waren. Er was niet opeens een paardenmestoverschot of zo. Mogelijk vormde de hete droge zomer een factor. Maar de vorige was ongeveer net zo heet en droog. Onwillekeurig legde ik een link met het slechte nieuws van vorige maand, dat er miljoenen minder vogels op aarde zijn dan pakweg een halve eeuw geleden. Miljoenen minder snavels om insecten te verorberen. Aan de andere kant: er zijn ook steeds minder insecten. En mede door de afname daarvan minder vogels. Een vicieuze cirkel.
Op een of andere manier wisten de Achterhoekse mestkevertjes daar met z’n allen aan te ontsnappen. In de wetenschap dat niemand serieus overlast heeft ondervonden, schaar ik hun korte maar krachtige zegetocht dan ook zonder meer onder het kopje goed nieuws.

sander grootendorst/ contact-achterhoeks nieuws © 2019

https://www.contactnoord.nl/reader/26735/214314/gezellige-kevertjes

by - Geen reacties

Haast je langzaam naar de boekwinkel

Van Someren & Ten Bosch viert 175-jarig bestaan

Namens de Zutphense schrijvers overhandigt een van hen, Josha Zwaan (links), een op haar initiatief aangeschaft cadeau aan Ine Soepnel, eigenaar van boekhandel Van Someren & Ten Bosch. De boekhandel vierde donderdagavond in de Buitensociëteit zijn 175-jarig bestaan. Het cadeau: een beeldje van Multatuli, die volgend jaar 200 jaar geleden werd geboren. De nabije toekomst en het rijke literaire verleden in één.
Jonge aanstormende poëten als Maxim Garcia Diaz en de vertegenwoordigers van de oude maar nooit moegestreden garde, onder wie Neeltje Maria Min en Zutphenaar H.C. ten Berge, maakten hun opwachting bij het door de stadsdichters Merel Hubatka en Otteline van Panthaleon van Eck, allebei met kleine tekstbriefjes in de hand, gepresenteerde literatuurfeest, muzikaal gelardeerd door de virtuoze Spaanse gitaar van Eric Vaarzon Morel, die optimaal profiteerde van de sublieme Buitensoos-akoestiek. Er was ook nog een bescheiden boekpresentatie: het handschrift van Ida Gerhardts Dolen en Dromen, haar epische lofzang op Zutphen, is in boekvorm uitgegeven. Burgemeester Annemieke Vermeulen ontving het eerste exemplaar uit handen van ex-boekhandelaar Ad ten Bosch.
Adriaan van Dis voerde als laatste het langste het woord, hij hield een persoonlijke rede over het wezenlijke belang van lezen als middel om je eigen positie in de wereld te kunnen bepalen. Literatuur maakt je niet gelukkig, zei van Dis, literatuur maakt je weerbaar.
Na afloop haastte het in groten getale opgekomen publiek zich langzaam naar de foyer van de Hanzehof, waar gratis drank geschonken werd voor bij het napraten en netwerken.’Haast je langzaam’, festina lente: het motto van de Italiaanse boekdrukker Aldus Manutius, tijdgenoot van Erasmus, én het motto dat Ine Soepnel inspireerde tot haar keuze voor het boekenvak, zoals ze in haar inleiding vertelde.
Terwijl we stonden te praten met diverse bezoekers, in de volle foyer verenigd, zag ik ze als het ware opeens allemaal in afzondering vóór me. Ergens in hun eentje, door niemand anders gestoord, met een boek in de hand, aan het lezen. Om weerbaarder te worden. Misschien vanavond al.
sander grootendorst © 2019

by - Geen reacties

Yorkshire













Dit is het landschap zonder commentaar –
ze fietsen om het hardst maar halen toch
de tijd niet in die eenmaal was en nog bestaat.
De uren en de jaren komen steeds weer 
bij hetzelfde start- en eindpunt uit.

Het regent herinneringen tot in detail
mijn ene oog in; het andere blijft scherp,
het neemt de kleinste wijzigingen waar
in de positie van de koeien en de bomen:
ze blijven rondjes draaien om elkaar.

sander grootendorst © 2019