mensen en honden, we zijn
tienduizend jaar oud, we hadden
en hebben nog niets, en ook alles,
we trekken elkaar voort en samen op
langs de bosrand en de waterlijn
in onze haren en onze kleren waaraan
de kleverige vruchten blijven haken,
die nemen we mee naar volgend jaar,
de volgende wandeling, naar het gras,
naar het park, naar de kinderen,
we komen tot bloei, dan voelen we
zacht aan, dat kan lang duren
en elke ochtend en avond opnieuw.
(voor Eke, Mila, Siem en Vlok)
sandergrootendorst © 2019